درباره من
از اونهام که می گم آدم بایست حرف خودشو بزنه، اما یاد گرفتم که هر حرفی رو تو جاش بزنم، اینجا، هرچی می خوام رو می گم
ادامه...
بعد از رفتن او
راستشو بخواین برای حضرت زهرا خیلی یادم نمیاد که غصه خورده باشم. الآن هرچی فکر میکنم میبینم برای مصیبت مثلا امام حسین مطلب زیاد بوده، ولی برای حضرت زهرا که شهید هم هست، نه. جوان هم بوده دیگه. ضمنا اینطور هم نبوده که مثلا شهادتش جلوی چشم کلی آدم باشه، و یا مثلا کلی آدم درگیر قضیه بشن. در مورد بعضی شهادت ها، به نظر من باید بگیم، وای نوه اش؟ یکی از اونا سردار سلیمانی بود. در مورد حضرت زهرا هم باید بگی نسل های بعد از اون؟ حق اونا!
ذکر مصیبتی هست که در اون اشاره میکنه به گریه امام زمان برای مادر، زهرا:
علامه بحر العلوم از علمای بزرگی که سابقه تشرف به محضر امام حسن عسگری (ع) رو زیاد داشتن، روزی در شهادت حضرت زهرا میرن سامرا. میبینن روز شهادته، و دریغ از نصب یک پارچه که اقلا نشون بده در فقدان کسی غم زده ای هست. با خودش میگه یک سر هم برم سرداب مقدسو بعد برم خانه. اونجا با خودش فکر میکنه که مرجع تقلید شیعیانی که باش، ولی یه امشبو ذکر مصیبت مادر امام زمان بکنو روضه بخوان.
این علامه مثل من بوده، فوقش یک سلامی با تمام وجود به حضرت زهرا میکنه: السلام علیک ایتها صدیقه شهیده ...
این سلامو با تمام وجودش میگه و یک دفعه با گوش سر صدایی از سرداب میشنوه:
"وا اماه وا اماه" حزینی در فضای سرداب طنین انداز شد. نگاه کردم و دیدم مولایم امام زمان (ع) عمامه از سربرداشته و سر را برهنه کرده است. بر سر و سینه میزند، در حالی که ناله میزند: مادر جوانم زهرا! مادر جوانم زهرا!
وقتی حضرت از عزاداری فارغ شدند، به نام علامه را صدا زدند و گفتند: سید بحرالعلوم سلام من رو به شیعیانم برسان و از قول من به آنها بگو هرجا که روضه مادرم حضرت زهرا سلام الله علیها باشد، اولین گریه کن آن محفل من هستم.
بعدا اضافه کرد: نوشتم "ام" (مادر)، یاد آیه قرآن افتادم که میگه: فامه هاویه1. در روزی که قیامت و محشر میشه. بعضیا که کفه ترازوی اعمالشون سبکه، مادرشون قعر جهنمه. البته، مشخصه که اونی که کفه ترازوی اعمال نیکش سنگینه ساکن بهشته. آدم میگه وای برکسیکه مادرش هاویه است. مادرش آتش سخت سوزنده است. این البته، کاملا جدای از قضیه انسان هاست. موضوع اینه که بعضیا آدم نیستن؛ هیزم جهنمن.
_________________________________
1- سوره قارعه آیه 9
یا زهرا (س)
یا رسول الله.
بسیار هیجان زده ام. همزمان دو خبر دریافت کرده ام. یکی اینکه پایگاه عین الاسد آمریکای بی شرم رو در عملیات شهید سلیمانی زده ایم. و دیگر اینکه، امروز صبح هواپیمامی بوئینگ 737 از فرودگاه امام خمینی تهران که عازم کیف اوکراین بود رو منفجر کردند. دلیلش رو نقص فنی ذکر کرده اند.
آمریکا بداند. پاسخ ما کوبنده خواهد بود. از شهادت، ابایی نداریم.
همانطور که بزرگان علم و دین ما به ما آموخته اند، تا آخرین لحظه از هر کوششی در جهت اعتلای خود کوتاهی نخواهیم کرد، ولی مرگ حقه، و اگر به هر طریق بمیریم، که به طریق والای آن در شهادت باشد، باز هم به خدا برخواهیم گشت.
مشق امشب ما، قطعا پاسخی شایسته بود، و امیدوارم با بصیرت راه شهدا را لایق باشیم ادامه دهیم.
والسلام علیکم و رحمت الله.
پ.ن: تعداد و کشته های راه حق اهمیتی نداره. در راه خدا جهاد میکنیم، مثنی او فرادی.