آه

دنیا به دوستی بیشتری نیاز دارد

آه

دنیا به دوستی بیشتری نیاز دارد

هم اکنون، جنگ جهانی

از این که بازی دیشب رو 1-0 باختیم خوشحالم چون هم پیش بینیم درست از آب درآمد و هم اینکه هوا رطوبت داشتو منم میخواستم بخوابم. دوست نداشتم سرصدای مردم بعد از بازی و رالی ماشین ها تو خیابون مانع از خوابم بشه و بعدش هم از آلودگی هوا بنالم.

آمریکا از شورای حقوق بشر سازمان ملل خارج شد. یک چند روزی هم هست میبینید که بچه ها رو از مادراشون جدا کرده اند و گذاشته اند تو قفس. آلمان راهکارهای سخت گیرانه برای اخراج پناهجویان در پیش میگیره. در نهایت کانادا تولید و مصرف حشیش و ماری جوانا رو آزاد اعلام کرده. هم اکنون جنگ جهانی برخی کشورها آغاز شده در منطقه یمن. این مواردی که گفتم نشان دهنده مصمم بودن کشورهایی مثل آمریکا، آلمان، فرانسه و کانادا هم برای سرپوش گذاشتن بر جنایت های داخلیشون هست و هم برای گسترش جنایاتی که قراره در ادامه با برنامه پیش ببرندو داشته باشن.

با وجود این سیاستای توهین آمیز اگر به انتخاب من بود باز هم آمریکا رو انتخاب میکردم. دلیلم هم اهانتی هست که حدود 20 سال هست تو ایران داره بهم میشه. وقتی اون خانوم امنیت داخلی آمریکا رو تو یک رستوران مکزیکی گیر آوردندو شعار دادن علیهش shame, shame من خیلی تعجب کردم که چطوری گیرش آوردن؟ آخر ما اگر هر سیاست توهین آمیزی تو کشورمون اتفاق بیفته ندیده ام که کسی مسئولی چیزی رو گیر بیاره. یا اصلا مسئولی مثل آمریکایی ها راست وایسته و بگه کردم خوب کردم. در عوض مثلا من به عنوان شاگرد اول دوران دبیرستانم در دبیرستان گرگهای امام حسین باهام برخورد خوبی نمیشد و بلد هم نبودم تواضع نداشته باشم. به جای هر مسئولی خیلی ها دوست داشتن هی به من بگن shame, shame و شایدم حسادت بهشون جرات این برخوردا رو میداد. در تمام طول عمرم در حالی که مسئولیتی کسی قرار نبود بهم بده خیلی از هم سن هام آمادگی این رو داشتن هر لحظه به خاطر تمام کارهای نکرده ام که تصور میکردن من باید انجامشون بدم هی باید شرمنده میشدم.

وضع کانادا با این انتخابش از نظر جنگی از قبل بدتر میشه و احتمال خیلی زیاد داره که با برنامه سربازهای بیشتری نسبت به الآن که تو لیبی و عراق داره بخواد تو جنگ ها شرکت بده. کانادای الآن یک چیزی میتونه مثل گذشته فرانسه چند سال پیش باشه که  هم جنس بازی رو آزاد کرد. بعد از اون از نظر ملی مخصوصا جامعه طرفداران هم جنس بازی داخل و خارج سر دلایل واهی سعی کردن با مردم عادی درگیر بشن. بعد هم که الآن اعتصاب ها و خودکشی های فرانسوی ها رو میبینید. پیش بینی میشه وضع ملی کانادا از نظر بدتر شدن در مسیر اوضاع فعلی فرانسه قرار بگیره.

راهکار برای اندونزی

تو بازی امشب اسپانیا رعایت ایران رو میکنه. برا همین نهایتش 1-0 ما رو میبره. این روزا هی نشون میدن یک بلایی سر اندونزی میاد. دقت کنید که من یک مقاله دادم به ژورنال اندونزیایی. همین دیروز خبر زیرنویس کرد که 128 نفر سرنشین های یک کشتی جای اندونزی ناپدید شده اند. دلیل این اتفاق اینه که من بهشون مقاله داده ام و هنوز چاپ نکرده اند. باید برم بهشون بگم مقاله ام رو زودتر چاپ کنن وگرنه هی بلا هست که از آسمون سرشون میباره.

Big Hero ایرانی

ماجرای big hero مربوط میشه به پسر نوجوانی که میکروربات رو میسازه. بعد استادش ازش برای گیر انداختن مردی استفاده میکنه که دخترش رو به سیاهچاله فرستاده بوده. دوبله شده این انیمیشن رو اخیرا داشتم میدیدم. تا جایی که داستان مطرح میشه خوب بود ولی دوبله افتضاح شده بود. مخصوصا دوبله ربات Bemax. من اصل انیمیشن رو بدون دوبله بارها دیده ام. ربات یک جایی مثلا با صدای شاد یک جوان میگه your personal healthcare. بعد همون رو دوبله با صدای یک پزشک متعصب ایرانی ترجمه میکنه و تحویل میده. یعنی همون جا هم که آرزوی ماست قراره با در خدمت بودن رباتی در اختیارمون رباتی خودمونی از آب دربیاد رو دوبلر ما ایرانی ها از عمد طوری تعبیه کرده که مبادا حتی خیال بکنیم که میشه چیزی داشته باشیم که اسمش رباته و میتونه به تنهایی هم درمانمون کنه و هم دوستمون باشه.

چگونه کشور جدید تشکیل دهیم

این روزا دقت کرده این اخبار بخش آبو هوا یک بار آب و هوای تنب کوچک رو میذاره، یک بار تنب بزرگ. گاهی هر دو رو؟ یک مدتی بود امارات ادعای مالکیت جزیره های تنب رو داشته. الآن ما نمیدونیم هربار اخبار یکی از اون دو رو نشون میده به خاطر اینه که مونده ایرانی باشن یا اماراتی، و تکلیفش روشن نیست.

تشکیل کشور جدید دو راه داره. یکی اینکه اول جایی رو اشغال کنی بعد کشور تشکیل بدی و دیگه اینکه انتخابات کنی و بعد دولت تشکیل بدی تا بعد به جوامع بین المللی بگی کشور تشکیل داده ای. اشغال میتونه آرام و بی سرصدا باشه مثل اشغال روسیه که آبخازیا و کریمه رو اخیرا اشغال کرد. و یا می تونه در جنگ صورت گرفته باشه مثل اسرائیل کنونی1 و در حال حاضر بخش شرقی یمن که توسط امارات اشغال شده. بعد از اشغال میتونی کم کم جا خوش کنی و برا خودت پرچم کشور درست کنی و از این جور فیلما که در جوامع بین المللی به عنوان کشور شناخته بشی. نمونه کشور شدن بعد از تشکیل دولت هم کشور فلسطین کنونی هست که انتخابات کردند و بعد به سازمان ملل گفتن که ما دولت داریم. سازمان ملل هم اینطوری نوار غزه2 رو به عنوان فلسطین شناخت.


پ.ن: اخیرا امارات نیروهای خودشو همینطوری در جزیره سقطری یمن مستقر کرده.


1- یک چیزی شبیه اشغال بهرامی اینای خودمون، مثلا میگن این طرف خیابون مال یهودی هایی هست که خودشون و مادرشون یهودی باشند

2-دهه شصت میلادی، نوار غزه (باقیمانده فلسطین) همراه با صحرای سینا، جولان سوریه و کرانه باختری اردن (کلا سه برابر اون چه که تاقبل از جنگ بوده)، در جنگ سوم اعراب میفته دست اسرائیلی ها. انورسادات بعد از شکست در جنگ سوم اعراب (اردن، مصر، عراق و سوریه) با رژیم اشغالگر قدس و ترور نافرجامش در مصر طی قرارداد کمپ دیوید، اسرائیل رو به رسمیت شناخت و اسرائیل صحرای سینا رو بهش پس داد. ولی زمان برد تا نوار غزه به عنوان باقیمانده فلسطین توسط دنیا به رسمیت شناخته بشه.

مرگ صاحبان رویا (2)

ادامه مطلب مرگ صاحبان رویا دو قسمتیه. دوست داشتم همزمان با روز دختر تو وبلاگ بالا بیاد.

الآن اتفاقی که در ایران و برخی کشورها در دنیا افتاده اینه که صاحبان رویا مرده اند. آدمی که بی نهایت طلب هست مخصوصا در سنین نوجوانی کلی آرزو و رویا داره، ولی الآن تکلیف خیلی ها روشن شده که آرزوشون اینه که در آینده ازدواج کنند و بچه به دنیا بیارن.

من قدیم فکر میکردم که چقدر سطح پایین هستند برخی مردم که در سنین انقدر پایین آرزوشون زاییدن هست (البته منظورم اون دهه شصتی که فیلم جومونگ دیده و حالا میخواد شوهر کنه که سوسانو بشه یا اونی که الآن اسلام آورده و تسلیم شده، نیست). ولی الآن با بررسی و کنکاش به این نتیجه رسیدیم که این آرزوی نسل جدید دهه 80 به بالا خیلی هم حساب شده است. اونها به این نتیجه رسیده اند که ماها در واقع برامون یک چیز و یک راه قانونی بیشتر تعریف نکرده اند و اون هم اینه که فقط میتونیم و باید بزاییم. بعد از مدتی که خودمون هم به این نتیجه رسیدیم که بله ما برای زاییدن به دنیا اومده ایم، میگیم خب پس کو اونی که باید باهاش بزاییم؟! جدا ماها هم که کونمون رو روی زمین نگذاشتیم تا شوهر کنیم الآن ادا درمیاریم که صاحب رویا هستیم. خودمون رو مسخره کرده ایم که یک لیست آرزوها و رویاها داریم و هرچندوقت یک بار داریم براشون طرح میدیم. بعد برا نسلمون هم میگیم که اشکال نداره من بچه ام از خونم نیست، در عوض نسل من، بچه همسایه هم میتونه باشه. نه به رویایی نزدیک شدیم و نه بچه ای داریم. همین کارها که الآن داریم میکنیم رو هم وقتی که یک نفر بچه زاییده بود هم میتونست بکنه! بعد از 29 سال دوندگی به این نتیجه میرسیم که کاش لااقل میزاییدیم حالا که صاحب رویایی هم نیستیم! هر 9 سال رشته دانشگاهی عوض میکنیم و هربار تهش میگیم کاش راهنمایی داشتیم که در این چاه نمی افتادیم. هی فکر میکردیم اگر مقطع بالاتر بریم درهای بهشت و درهای فرج پشت اون مقطعه، و فقط کافیه به رویاهامون فکر کنیم و دنبال قفلای اون دره بگردیم. چه میدونستیم که ماجراهامون از داستان مدرسه هندی شروع شده و پایان خوش داستان سه احمق هندی هم حتی ممکنه ختم نشه.