ماهی از سر می گنده

پارسال، سال تحریم طلا و سایر فلزات سنگین بود. امسال، تا همین دیروز قیمت طلا بقدری پایین اومد که دیروز اگر مغازه دارا میدیدی از ترس چطوری چششون دنبال مشتری بود! البته، من از این مغازه دارا وقتی تو مغازه شون نشسته ان تعجب میکنم. تا وقتی مغازه دارن، هی آیو وای به قیمت میکنن، ولی وقتی از مغازه میان بیرون شاهن!

اینو گفتم که یک یادآوری از شرایط و اوضاع کشور هنگام تحریم چیزایی بکنم که باوجودی که خودمون داریم چه بر سر مردم میاره. یادمه، اون سال چند روز بعد از اعلام تحریم، اخبار، یک کوهی از طلا (یا حالا شایدم شبیهش) نشون مردم دادو گفت ما اینو داریم و شما غم نداشته باشین!

مشخصه، تحریم چیز بدیه و خودکفایی در محصولات استراتژیک خوبه. یکی از این محصولات گندمه. گندمی که امسال به دستور وزیر کشاورزی قرار شد مشهدی ها نکارن. قبلا هم اعلام نکرده بود که سیستانی ها به جاش یک فکری بکنن تا جای مشهدی ها رو بگیرن. بعد، حالا دیروز خبر زیرنویس کرد که قراره گندم هم وارد کنیم! خب دیگه، تحریم سال آینده مون جور شد. بالاخره این آمریکایی ها باید یک چیزی برای تحریم داشته باشن. اینو خود جناب وزیر کشاورزی داره بهشون میده.

تولیدکنندگان در ایران

این دور دوری که دیروز نشانه هاش رو گفتم و گفتم که مثلا زنه رو میبینی تو ماشینی نشسته که برای نشستنش باید رنگ لباسش با رنگ ماشین آخرین مدلش ست میشده رو خیلی ها بهش اشاره میکنن؛ تکراریه. یا مثلا اون آدمایی که قانون رو دور میزنندو هی با ارز دولتی خارج از کشور به بهانه های مختلف میرن، یا خیلی چیزهای دیگه که شماها عالم تریندو یکی مثل من میگه این عادلانه نیست. خیلی از صاحب نظرها هم دلیل چنین وضعیتهایی تو کشور رو به شرایط موجود نسبت میدن. بعضیا میگن تقصیر رانت های دولتیه که مثلا طرف میره شرکت خصوصی با فامیل میزنه و از پول دولت حیف و میل میکنه. بعضیا این رو نسبت میدادن به اینکه بازنشسته ها در ساختار دولتی هیچ وقت بیکار نمیشند. بعضی ها هم میگن قانون درست نوشته نشده و همونطور که میشه مهریه زن رو بهش نداد میشه سر مردم رو کلاه گذاشتو پولشون رو بهشون نداد. حتی بعضی مردم عامه هم که من رو در رو هیچ وقت ندیدمشون میگن تقصیر گلدسته های مساجده! این حرفا معمولا درسته و خودم هم بارها دیده ام. ولی چیزی که ندیده ام اینه که بگی دلیلش تفاوت در دید ماهاس این اتفاقات. اوایل انقلاب خبرنگاری کار جالبی کرده بود. رفته بود از مردم بالادست پولدار و متوسط اون موقع میپرسید پابرهنه ها و زاغه نشین ها کیا هستن؟! مردم هم جالب جواب میدادن. اصلا یکی از همین زن ها سوار ماشین بود و گفت: پابرهنه ها یاغی هایی هستن که پول مردم رو میچاپن. خیلی ها حتی نمیدونستن که این خمینی میگه این انقلاب مال پابرهنه هاست یعنی چی! حتی نمیدونستن حلبی نشین ها کیا هستن؟! اغلب یقین داشتن که این ها آدمای بد و انگل هستن!

الآن هم همینه. اون روز این وزیر کشاورزی رو نشونده بودن بین مثلا جمع تولیدکنندگان. فقط باید تفاوت لباس رو میدیدی. طرف یعنی تولید کننده بود. فقط چند برابر این وزیر کشاورزی قیمت چیزایی بود که پوشیده بود. وزیر اومده مشکل این ها رو حل کنه؟! این ها تولید کننده ان؟! اغلب نگاشون میکنی این ها وارد کننده ان! اغلب خودمون هم بارها گفته ایم که در ایران اون کسایی که به اسم تولید کننده معرفی میشن تولیدکننده نیستن!

اما حالا برین زاغه نشین ها رو ببینین که در حاشیه شهرها نشسته ان. همون کسایی که هنوز خیلی از این دور دور کننده ها بهشون میگن یاغی! نگاه میکنی میبینی اون هایی که ازشون زخم بستر نگرفته اند و از کارافتادگی ندارن تولید کننده ان. یکسره دارن زعفران پاک میکنن. هرچند وقت یکبار باید برن سر زمین. مهم نیست که زمینشون مشاعه یا نه. مهم اینه که حتی اگر شده از قبرستون هم پول در بیارن. این ها برای اون به اصطلاح تولیدکننده های بی درد و مرفه جامعه که اغلب وارد کننده هم هستن دارن کار میکنن. بعد ما میگیم تولیدکننده کسیه که وقتی روبرو وزیر میشینه که مشکلش حل بشه، فقط قیمت لباس ها و متعلقاتش چند برابر متعلقات وزیره.

Made in China (2)

داشتم فکر میکردم شرکت ما برای اینکه بازار هدفش رو پیدا کنه کلی داکیومنتو تبلیغاتو این چیزا میکنه ولی بارها شده جنس چینی ارزان قیمت دست من اومده خراب که شده هیچ داکیومنتی براش پیدا نکرده ام. از چرخ سردوز گرفته تا وب کم چینی. حتی برای اینکه ببینیم اصلا این جنس چه طور کار میکنه هم چیزی براش پیدا نکرده ایم. در صورتی که الآن مردم و حتی خود من کلی شناسنامه و راهنمای جنس رو تو وبلاگ ها میخونیم راضی نمیشیم به هزار و یک دلیل از جمله مثلا آگاهیمون از مدیرعامل شرکت مربوطه ( شما که آگاهین مثلا شرکت بیز رو درنظر بگیرین) جنس رو نمی خریم.  اما چطور این ممکنه؟!

یک شرکت معمولی برای فروش اجناسش اون هم در کشور دیگه دقیقا باید بدونه که داره به آقای ایکس جنسشو میفروشه که انقدر مطمئن، بی کیفیت و بدون خدمات پس از فروش جنسشو داره عرضه میکنه. اگر این جنس به من خریدار نهایی بود که از همون اول انتخابش نمیکردم. کمی پول بیشتر میدادم و جنسی میخریدم که خدمات پس از فروش داشته باشه. چون میدونم که معنی پیدا نکردن این داکیومنت های چینی این هست که وقتی جنس خراب شده من باید مینداختمش دور. جنس شناسنامه داشته باشه و خیلی موارد دیگه. آیا رانتی در کشور ما هست که اون جنس چینی اون هم از نوع بی کیفیتش در تعداد بالا داره مثل سند زمین های مشاع بدون نام و نشون دست ب دست ما ایرانی ها میچرخه؟