خبرنگار رپرتاژ آگهی

یکی این لبافی و یکی این اسلامی. دیگه میدونیم خبرای گوهی رو اونا پخش میکنن. اسلامی تو کار پخش اخبار تکنولوژیه و بابتش پول میگیره، و لبافی تو کار پخش خبرای مثلا فرهنگی.

دیروز موضوع لبافی سینمای کودک بود، به بهانه هفته کودک. میگفت برای کودک سی ساله که فیلم نیست. احتمالا منظورش هم این بود که فیلمای سیاه یا قرمز نیست. چون من از سال 82 که قرار بود به ایران حمله کنن، یادمه سینمای ایران عملا سینمای سیاه و قرمز شد؛ سینمای وحشت توخالی. فیلم میبینی، مثلا همین GOT، وحشته. ولی هنری درش هست که باعث میشه بخوای بیشتر ببینیش. ولی فیلمای ایرانی، از جمله فیلم کودکش هم شده ان فیلمای وحشتی که از قرار معلوم هنری در اون ها نیست.

ترس و وحشت شاید بخش جدایی ناپذیر زندگی ما انسان ها باشه، طوریکه حتی مابزرگترها به قدری بهش عادت میکنیم که یادمون میره بعضی فیلم های کودک ژانر وحشتن. نکته بعدی اینه که این خانوم لبافی، گویا شبکه پویا نمیبینه. تو این شبکه پر هست از انیمیشن هایی که وقتی تموم میشن، تیراژشون نشون میده همه ایرانی بوده ان که روشون کار کرده ان. آیا این زن ندیده که اینا کار داخل بوده ان. انیمیشن های خوبی هم هستن. اینها جزو فیلم کودک قرار نمیگیرن که هر روز داره پخش میشه؟! من یادمه کودک بودم و تئاتر و سینما زیاد میرفتم. اصلا یادمه که بخشی از سینما به من متعلق بود. حتی یادمه که فیلم سینمایی پلنگ صورتی هم دیده ام، و این پلنگ صورتی همه میدونن که کارتونه. هیچ اشکالی هم نداشت، خیلی هم از نظر من کودک 4 ساله خاطره انگیز بود. زمانی که شما از فیلم سیاه و قرمز دزدعروسک ها تعریف میکردین، من اصلا به اون توجه نمیکردم و دلم میخواست روی پرده سینما فیلم سینمایی پلنگ صورتی رو ببینم و سینمادارن هم اینو درک میکردن و به من کودک توجه میکردن.