نظریه من در مورد دشمنان

ما مسلمون ها با این که میگیم اسلام آورده ایم، در شک و تردید هستیم که آیا امام زمانی هم هست؟! در یک فضای ابری و مه آلود قدم میگذاریم و گاهی با خودمون فکر میکنیم که علم بهتر است یا ثروت؟! نظر شما در مورد دشمنان مسلمون ها چیست؟ آیا آنها به اندازه ما عمرشون کم بوده که امام زمان خودشون رو نشناسن؟ آیا آن ها هم مثل ما در زمان غیبت به دنیا آمده ان؟

این مقدمات رو گفتم که مطلب رو برسونم به این جا که بگم دشمنان ما همه مثل ما در شک و تردید نیستند. من نظرم اینه که اسلام و امام ما دشمنانی داره که در حال ردگیری وضعیت و موقعیت فعلی امام زمان ما هستند تا اون رو بکُشند. یعنی مثل ما فضای اطرافشون ابری نیست و یقین دارن که امام زمانی هست، فقط باید بکشندش.

مثلا صهیونیست ها و فراماسون ها رو در نظر بگیرین. اون ها مثل خیلی از علمای ما برای خودشون محدودیت نگذاشته ان. فرض کنید که به کسی که همه پیشگویی هاش تا حالا درست بوده یقین دارن. حالا اون پیشگو مثلا بگه که امام زمانی هست و شماها باید اون رو بکشید.

دشمن رو در حد ذهن خودمون دست کم نگیریم. ما بخشی از حقیقت رو نمیدونیم. و حتی فکر میکنیم که دشمن از سر نادانی فقط قصدش دشمنی با پیروان امام زمان هست. در حالی که به نظر من دشمن پیچیده تر از آن هست که ما فکر میکنیم. نظرم اینه که دشمن در فضایی شفاف تر از فضای ذهنی ما یقین داره که امام زمانی هست و در حال کنکاش برای پیدا کردنش و کشتنش هست. تلاش علمی دشمن در این زمینه رو هم مثل قضیه کیمیاگری در نظرش بگیرین. یک زمانی کیمیا گری یک رویا بود. ولی الآن خیلی علمی همه میدونن که کیمیا گری دانستنش چه مراحلی داره. اینکه امام زمانی داریم و ظهور نمیکنه رو همه رو تقصیر زمانه نندازیم. شاید دلیل عدم ظهور امام زمان ما دست کم گرفتن دشمناش توسط خودمون باشه.