درباره من
از اونهام که می گم آدم بایست حرف خودشو بزنه، اما یاد گرفتم که هر حرفی رو تو جاش بزنم، اینجا، هرچی می خوام رو می گم
ادامه...
روزانه‌ها
همهپیوندها
ابر برجسب
ایران فساد در جمهوری اسلامی ایران فرهنگ ایرانی دولت روحانی شهرداری مشهد دانشگاه جامعه ایرانی اسلام ایرانی دانشگاه فاسد ایران کرونا آلودگی هوا مشهد آمریکا آلودگی هوا ازدواج مشهدجدیدترین یادداشت‌ها
همهبایگانی
- اردیبهشت 1403 1
- فروردین 1403 2
- اسفند 1402 1
- بهمن 1402 1
- دی 1402 1
- آذر 1402 2
- آبان 1402 2
- مهر 1402 1
- شهریور 1402 1
- مرداد 1402 1
- تیر 1402 3
- خرداد 1402 1
- اردیبهشت 1402 2
- فروردین 1402 1
- اسفند 1401 4
- بهمن 1401 4
- دی 1401 4
- آذر 1401 1
- آبان 1401 4
- مهر 1401 3
- مرداد 1401 2
- تیر 1401 3
- خرداد 1401 1
- اردیبهشت 1401 1
- فروردین 1401 2
- اسفند 1400 1
- بهمن 1400 2
- آذر 1400 2
- آبان 1400 2
- مهر 1400 5
- شهریور 1400 4
- مرداد 1400 5
- تیر 1400 10
- خرداد 1400 11
- اردیبهشت 1400 2
- فروردین 1400 3
- اسفند 1399 2
- بهمن 1399 3
- دی 1399 4
- آذر 1399 5
- آبان 1399 6
- مهر 1399 11
- شهریور 1399 9
- مرداد 1399 5
- تیر 1399 6
- خرداد 1399 5
- اردیبهشت 1399 3
- فروردین 1399 7
- اسفند 1398 11
- بهمن 1398 15
- دی 1398 12
- آذر 1398 20
- آبان 1398 18
- مهر 1398 28
- شهریور 1398 26
- مرداد 1398 24
- تیر 1398 28
- خرداد 1398 20
- اردیبهشت 1398 19
- فروردین 1398 20
- اسفند 1397 5
- دی 1397 1
- آذر 1397 25
- آبان 1397 27
- مهر 1397 26
- شهریور 1397 19
- مرداد 1397 24
- تیر 1397 25
- خرداد 1397 26
- اردیبهشت 1397 28
- فروردین 1397 29
- اسفند 1396 27
- بهمن 1396 18
- دی 1396 50
- آذر 1396 53
- آبان 1396 43
- مهر 1396 53
- شهریور 1396 41
- مرداد 1396 38
- تیر 1396 43
- خرداد 1396 9
- فروردین 1396 11
- مرداد 1394 1
- تیر 1394 1
جستجو
هذیان
یکی از اشتباهات ما این بود که خونه عموم این ها که تهران بود میرفتیم. در واقع فریبشون رو میخوردیم. اون ها تعارف میزدن هر بار و بار آخر هم تعارف زدن. ما هم شهرستانی آدم ندیده. غافل از اینکه تعارف زدن یک رسم دروغی بین فامیله و عموت ناراضی از اینکه پاتو خونه ش بذاری. دیگه چه برسی به زن عموت! خلاصه، من که اون موقع ها هنوز ناقص عقل بودم از این لحاظ دیگه یاد گرفتم پامو خونه یک تهرانی نذارم.
با این مقدمه شروع کردم که مطلب رو برسونم به این جا که سال هاست در حد نسل پدر و فرزند نوع تربیت خاصی رواج یافته به اسم "هذیان". این هذیان رو اشتباه بگیرین با وبلاگ هذیان دوستمون که خودش میگه الآن سیستان بلوچستان زندگی میکنه و مدتی هم به اسم روانی برای من نظر میذاشت. این نوع تربیت خاص که من ازش فراری هستم، فکر میکنم منشاش تهران باشه. بازی هذیان هم این طوریه که دو نفر وقتی همدیگه رو نمیشناسن و قراره برای مدت کوتاهی با هم باشن، اولین ارتباطشون باهم اینه که حتما به هم سلام نکنن. این رو من خوب یاد گرفته ام. مسیر مشهد-تهران هم زیاد میرم.این بار مثلا دختره مثل هذیان ازم پرسیده بود مطمئنی کوپه رو درست سوار شدی؟! (این رو باید شما حمله در نظر بگیرین) منم به عنوان اولین ارتباط گفتم خب که چی؟. سلام کردن به عنوان شروع رابطه مال نسل دهه 20 هست نهایتش. الآن از دهه 50 به این طرف دیگه شروع رابطه ش با بقیه سلام نیست. سلام رو الآن کسی میکنه که شغلش گدایی (فقیری) هستو بخشی از نمایشش هست که همه اون رو به اسم گدایی حفظ هستن.
خلاصه خیلی راضی از کارم در مسیر یادم نمیاد که بکسی سلام کرده باشم و یا با کسی در حد نهایتش اون آب رو بده و یا این جاش باید اینجا باشه صحبت کرده باشم.
نسل امروز شروع رابطه ش با بقیه با سلام نیست. خودش قصد حمله داره. برای حمله ابزار نیاز داره و این ابزارش مثلا میتونه صدای بلندگوی گوشیش باشه که مردی به هر سبکی ساعت 1 نصف شب داره میخونه. بچه 5-6 ساله وسط راهروهای قطار با این راه میره و مردهای 60-70 ساله داد میزنن که ساکتش کن میخوایم بخوابیم. در عوض بچه فکر میکنم نمیدونه که داره هذیان میگه که به تو ربطی نداره! هذیان میگن. فکر کنم ناخودآگاه شده براشون. خودشون با خودشون هم این سوال حمله رو در حالی که خواب هستن هم میپرسن.
خلاصه، از شما چه پنهون من خودم رو مفید برای جامعه نمیدونم. ترجیح میدم گریزان باشمو حالا یا کشوری دیگه و یا مسافری همیشه در راه خودمو فراری بدم از این نسل های هذیان گو.