هرزنامه

تو یکی از این وبلاگهای خارجی رفته ام طرف یک لینک گذاشته قدر یک بند انگشت. بعد فقط عنوانش نوشته این رو یک امتحان بکنید. یک عالمه همه صبح بلند شده اند براش کامنت و جواب گذاشته اند. این هم خیلی خودش رو زحمت نداده ها! مثلا جواب اون رو LoL گذاشته جواب این رو yes گذاشته و از این جور بازی ها! حالا اگر من مثلا تو همین وبلاگ تُفیم یک همچین لینکی میذاشتم کسی نگاش هم نمیکرد هیچ، اصلا اسپم معرفی میشدم. اصلا تقریبا میشه گفت من انقد که این نت رو گشته ام مونده ام این اینترنت رو کیا پر میکنن؟ من که نیستم. ماها هم که معمولا وبلاگی سایتی چیزی ببینیم نهایتش مفید باشه یک دکمه bookmark بزنیم و یا save کنیم.

پ.ن.: البته یک چیزی هست و اون هم این بود که طرف مرد بود. مردا این طورین. یک جورایی مثلا اگر بفهمن طرف مرده فقط همین که یک کلمه بگه taste it همه گوش میکنن. زنا هم که پیرو مردا. مهمه که خونده بشی و فهمیده بشی. ولی آیا واقعا اینطوره؟ تقریبا همین طوره، ولی تعداد کافرین زیادن. مهم هم نیست که اونها در کشور تو باشن و یا بیرون از کشورت. به هر حال کافر بودن هم آموزش دادنیه، وگرنه آدما بالفطره کافر نمیشن. من هر بار با خودم میگم عیب نداره ادامه بده و بنویس. شرایط همیشه این طوری دست کفار نمیمونه. ولی تو سایتهای خارجی سعی نمیکنم انقدر open باشم که اینجا هستم. اونجا برا اینکه دروغ گفته باشم خوب مینویسم. اینطوری مینویسم تا مثلا دولت کافرشون سایت رو نبنده بعد از یک مدتی و از طرفی هم هرچی که باشه بالاخره رسما دولتشون قبل از ملت با ما دشمنن. برا همین فقط صداقت رو در کلام مادریم هست که دارم نشون میدم. جاش بود به زبان اون ها هم مطالب صادقانه نوشته بشه. ولی کسی از بین خودشون، و نه یک خارجی مثل من به اسم دشمن.