درباره من
از اونهام که می گم آدم بایست حرف خودشو بزنه، اما یاد گرفتم که هر حرفی رو تو جاش بزنم، اینجا، هرچی می خوام رو می گم
ادامه...
اعلام کنم مواضع ما چیه
دیروز، یک کلمه به این باباهه گفتم این بچه رو حق نداری تو این روز کرونایی این طوری بازی بدیو اینطوری با ماشینت اذیتش کنی. رفتو بعدازظهر زنگ زد به دخترت بگو با پسرم صحبت کرده ام، و به دعوا کشیده. حالا هم پسرت تخت گاز داره میاد سمت دخترت (!) بهش بگو کارتن خواب هم میتونه بشه بشه!
باز زنگ زد که نه، هیچ اتفاقی نیفتاده. البته، که ما تجربه مون رفته بالا و بیدی نیستیم که با این بادا بلرزیم. دیگه، این تموم شد تا امروز. حالا باز امروز زنگ زده، من خونه پسرتم. زن پسرت برام افطار درست کرده، تو هم بیا! باز، اگر میرفتو هرچی بین اونو پسرش بودو منتقل نمیکرد یک چیزی. ولی، پر رویی و در راس قدرت بودنه دیگه. میره خونه مادرش اعلام میکنه که بیاید پابوس، میره با پسرش حرف میزنه، میگه بدو برو بیرون پسرم افتاده دنبالت! میره، خونه عروسش میگه من فردای این ماجرایی که باهاش سر دخترت داشتم، خونه شم.
اعلامت دیگه برای چیه؟ اگر تو کرم نداری.
میره اعلام میکنه که من با خوک ها و سگ هام!
بعدا اضافه کرد: به خواهر این باباهه گفت: این چی به من داده؟!
صاف جواب داد: اسپرمش!
اسپرم ریخته! این، اون چیزیه که این مرد داده؟! بعد زنه که میشد خواهر این باباهه باز اومد آبروی خودش رو بیشتر برد. مثال زد. گفت: اگر بچه ای یهو ناراحت بشه و از کلاس بره بیرون، من به عنوان معلم (و فرهنگی!) باید چی کار کنم؟ باید برم دنبالش!
فقط، هی خودشو خراب کرد.
اون جایی که تو قرآن، اون قدر عزت و احترام برای پدر و مادر قائل شده، برین قرآن رو کامل بخونین، برای نقش پدر این احترامو قائل شده. نه اون ژنو خون و اسپرم!
زشته. جای خجالت داره.
بعدا اضافه کرد: آیه قرآن داریم که مادر کسیکه مزرعه زندگیش زمین بایر و لم یزرع باشه، جهنمه. اینو قبلا هم گفته ام. ولی، برای انسان مومن حدیث داریم که مادر و پدرش نور و رحمت هستن. قشنگ این چیزا در تعالیم اسلامی حسابی هم روشون کار شده و جای تامل داره.
