درباره من
از اونهام که می گم آدم بایست حرف خودشو بزنه، اما یاد گرفتم که هر حرفی رو تو جاش بزنم، اینجا، هرچی می خوام رو می گم
ادامه...
طرح دروغین مسکن ملی دولت روحانی
یکی از اهدافش کار تبلیغیه. یه جور پارتی بازی واسه اونایی که تو تخول پخولشون جامونده ان.
ما دو نفر از دو خانواده در دو استان متفاوت از ایران بودیم که برای ثبت نام اقدام کردیم. یکی خودم بودم و دیگری داییم. همینطوری نشسته بودیم که مادرم گفت مسکن ملی چی شد؟ من رفتم ثبت نام کنمو دیدم از زمان ثبت نامش که معلوم نبود کی اعلام کرده ان، سه روز گذشته، و کلا مهلتش هم سه روز بوده؛ ظرف سه روز تموم شد! این از من.
بعد، داییم بود. اون دقیقا میدونست. روز آخر از صبح نشست که تا ساعت 12 شب ثبت نام کنه. بعد از ارائه کلی مدرکو دردسرو اینا به عنوان آخرین نفر نتونست ثبت نام کنه.
اما آیا ماجرای ما به اینجا ختم میشه؟ مسلما، نه.
امروز این بازپخش برنامه طرح مسکن ملی رو میدیدم. قیافه زنه یه جورایی برام آشنا بود. خیلی شبیه مسئول خوابگاهمون تو شاهرود بود. همون زن بیشعوری که فقط با سوال پرسیدنش برام دردسر درست میکرد. همون زنی که اگر براش تملق و چاپلوسی نمیکردی ریگی تو کفشت بود، یه بار اومد پرسید: این دختره تو اتاق شما برای شماها مشکلی درست نمیکنه؟!
برای کسایی که یاد دارن تملق کنن، سوال خوبی بود. یعنی من براشون اگر مشکل درست میکردم پس هر غلطی...
این قیافه، منو یاد روحانی انداخت که اون هم شاهرودی بود. روحانی در شهر کوچک شاهرود، پارتی زیاد داشته. اصلا کلا این دولت. شاهرودی ها هم به دلیل کوچکی شهرشون، اصلا برمبنای هزار فامیل رشد و عمل میکنن. این زنه، حتما یکی از اونا بوده که خود جامعه شاهرودی طرفدار روحانی انتخابش کرده. قیافه اش داد میزنه که ریشه شاهرودی داره.
