هدف

یک زمانی خوب بود. هدفم مشخص بود. راهکار داشتم. کسی نگفته راه حل پیدا کرده بودم. در پی راه حل بعدا کمی پول پیدا شد. تا اینجاش همه اش خوب بود. اما زمان گذشت. زمان گذشتو یک چند جا شاید دعا کردمو خدا برآورده کرد. شاید دعاهایی کردم که خدا نمیخواست، ولی من اصرار کردمو برآورده کرد. الآن با این گذشت زمان من دیگه اون هدف سابق رو ندارم. و خوب هم شد که ندارم. چون یک عده کرم داشتن. هنوز در پی کرم اونا زندگی من حتی دیگه یک زندگی معمولی نیست. من دیگه اون هدف رو ندارم. ازش خارج شده ام. خوب هم شد که خارج شدم. چون نمیخواستم بگم با یک عده آدم نفهم هم کاسه ام.

هم کاسه نیستم. دنبال رقابت هم نیستم. الآن البته دارم نون تفریحم رو میخورم. دارم تفریح میکنم. بله زندگی روزنامه ای دارم. تو یک سوراخ عمیق نیستم و دوست هم ندارم عمیق باشم. اشکالش چیه؟! دنبال احضار روح بوده ام؟! نه.

آقایون روح لطفا دست از سر من بردارین. اگر چند ماه پیش گوشیم شکست و آهش رو به دلم گذاشت، دلیلش شماها بودین. یک وقت دیدین راه حل رو بازم تو شکستن ابزارهام دیدم. هدف شاماها با هدف من فرق میکنه. هدف من مطمئنا هرچی که باشه بازی نیست. ولی شماها دارین بازی میکنین. داشتین بازی میکردین. و از بازی کردن و نه تفریح کردن لذت میبرین. من از این بازی ها بلد نیستم. نمیخوام هم بلد باشم. هزاربار هم که بیاین خودتون رو هم رو کنید همینه که هست. شماها منطق معقول ندارین. یک مشت آدم مفت خور هستین که اصول خودتون رو هم عاریه گرفته این. فقط کارتون هم خراب کردن کارهای آدمایی که هدف معقول دارن. شماها عقل آدما رو هم به سخره گرفته این.