درباره من
از اونهام که می گم آدم بایست حرف خودشو بزنه، اما یاد گرفتم که هر حرفی رو تو جاش بزنم، اینجا، هرچی می خوام رو می گم
ادامه...
ماها همه ...یم، پس باج بده شوهر کن!
طرف با بسم الله کاراش رو شروع میکنه، و یا مثلا چمیدونم اگر اینو نمیگه یک جوری یاد خدا در ذهنشه. ولی این ها که برای من هی پیغام میفرستن ک دیالله درستو تموم کن، یا صبح بلند میشن که دیالله برنجتو درست دم کن! انگار تو کاراشون تنها چیزی که نیست یاد خداست. تعجب میکنید؟! دلیلش اینه: مثلا من تو خیابون راه میرم، البته با نظارتها! یکی میاد پشتم با عشقو علاقه خودشو میرسونه تا دست به من بماله! . فقط مایل به نشون دادن این شعنو شعورها از خودشون هستن!
بعد یعنی من چمیدونم اون یکی گوشیمو بردارمو هی فحششون بدمو اونا هم به هم بگن دست مریزاد، آفرین، دیدین چطوری ما هی ازش ... میگیریم؟!
کنار مسجد یکی رو کاشته ان، انگار مغازه داره! یک مدتیه هر روز به تیپ من نگاه میکنه و تایید میکنه!
همون موقع هم که داشتم ازین خونه آقاجون مادرم میومدم، اینطوری میگه: کجا داری میری داشتیم برات آدم میوردیم. همه اش من شده ام رسوندن آدمایی که بعد از قرنهایی هرگز همدیگه رو ندیده ان. به اون یکی خاله ام رسیده ام، چپه پهن میشه رو زمینو بهم میگه خب چه خبر؟! منم ازش میپرسم اون یکی خاله بهت گفته اینطوری باهام چت کنی؟!
مادرم بدون مقدمه میاد میگه اشتباهی داره عکسمو میگیره. بهش میگم نکن این کارت درست نیست! تو برو برام خواستگاری! گوش نمیکنه، مثل تمام خاله هام معتقده که من باید راه برمو شوهر اینطوری برام پیدا بشه!
اون یکی خاله ام هم همینطور! تنم شالشو میکنه میگه حالا برو اونطرف خونه مون با دخترم راه برو!
یعنی دارن تمام تلاششونو اینطوری برا شوهر دادن من میکنن
