کدخدای ده که مرغابی بود

دیروز این قطار سالن مسافرا شاهرود بودم. این شاهرودی ها و سمنانی ها یکسره به خاطر خدمات پزشکی مشهد و زیارت تو مسیرندو هرچی بی ادبی کل ایران بهشون یاد داده رو یک جا دارن. خلاصه من کنار صندلیم آقایی بودو گفتم فعلا بشینم اینجا که هنوز کسی نیومده. یک خانوم پیر چاقی اومد با پیرمردی که مرد جوونی بهش گفت شما جاتون اینجاست. من این موقع سرم پایین بودو مشغول کار خودم بودم. یکباره پیرزن شروع کرد به داد زدن که بلند شو! بلند شو سرجای ما نشسته ای! در عرض چند ثانیه حجم بالای بی ادبی! به خانومه میگم برای چی بی ادبی تو؟! کوتاه نمی آمد در بی ادبی. مرده میگه خانوم شما بلند شو این مریضه! حالا بلند شده ام هُلم میده! هُلش میدم اون خانوم دیگه میگه ولش کن این از تو بزرگتره! همون خانوم که این رو گفت به دو تا آقا گفت شما اینجا بشین، شما اونجا بشینو به من هم گفت که کنارش بشینم. یعنی مدیریت اسلامی کرد. همون جا من گفتم هرچی بدی هست ما از این شاهرودی ها و سمنانی ها دیدیم. نیایید شهرمون. میان خدمات میگیرین اونطوری هم بی ادبین! حالا نشسته ام کنار خانومه. پول صندلی رو داده ام و همه چیز هم مشخصه. خانومه درمیاد معذب میشه که آی جام رو تنگ کردی! دختر خانوم خوشبخت بشی برو اونجا بشین من پام درد میکنه! حرصم درمیاد. باز هیچ چی نمیگم دوباره میگه خوشبخت بشی! برو. دارم میرمو همین طوری این بار سوم میگه خوشبخت بشی! فکر کنم یک سه-چهار باری گفت.

حالا این ها که بزرگترمون هستن. کوچکتر ها و هم سن ها چیکار میکنن؟ کار رو میدن دست همین ها. باز هم من طرف بزرگتره میشم. مثلا دختره تا حالا اصلا دلش نمیخواست گوشیش رو شارژ کنه. من پریز پیدا کرده امو نوبت میرسه به این بزرگترها که آی حالا یادمون اومد که گوشیمون شارژ نداره. خلاصه، میشن یک ایلو تباری که آی بلند شو پریز ماست! بعد معلوم میشه اون دختره هم سن من بوده سپرده دست مادره! چون مثلا داری میری دختره میاد گوشی رو شارژ کنه و میگه چه عجب! در موارد درگیری مستقیم با بچه هاشون هم زودی به یک نحوی دیگه یاد گرفته ان که کار رو بسپرن دست این مثلا بزرگترها! اونا هم میگن مثلا این دختر آی غریبه! آی کوچکتره و .... کدخدای ده که مرغابی بُوَد...