چرا دیگر فرم درخواست عضو هیات علمی ایران را پر نکردم

بقدری درخواست دادن در ایران کار عبثیه که پشیمونم چرا از خیلی وقت پیش به جای زمان گذاشتن و ناراحت شدن بعد از رد شدن در ایران، زودتر به فکرم نرسیده بود، برای درخواست به خارج از کشور زمان بگذارم. مخصوصا که همه جور سختی هم در این راه تحمل کرده بودم، از مصاحبه حضوری در شهرهای مختلف تا پیگیری های دیگر.

واقعا یکی از ناراحتی های من این بود که هربار می خواستم سایت جذب، درخواست عضو هیات علمی بدم باید یک پول بررسی فرم میدادم. و این جدای از آن پول ها بود که موقع دکتری باید برای درخواست میدادم. وقتی من چند بار آزمون کنکور دکتری قبول شدم برای دوره های روزانه، شبانه و پردیس، شهرهای مختلف ایران بلیت هواپیما، قطار و اتوبوس میگرفتم که در مصاحبه آن ها شرکت کنم. همه مصاحبه ها هم سخت در حد پذیرش دستیار استادی. وقتی تو یکی از مصاحبه ها قبول شدم، فکر کردم راهی برایم باز شد. ولی غافل از اینکه الکی بوده و دکتری در ایران شغل نیست.

دوباره شروع کردم به فرم پر کردن. هر بار هم به این سایت جذب هیات علمی یک پولی برا بررسی میدادم. تا اینکه دو سال پیش از ما خواستند صفحه آخر شناسنامه رو هم بدیم تا تعداد رای های ما رو در انتخابات بشمرند. روشون نبود که ازمون مستقیم بپرسند که به کی رای دادی تا ما ببینیم میتونیم دانشگاه راهت بدهیم، یا نه؟

خلاصه اونجا بود که بعد از چند سال ناامید شدم. ولی امسال با خودم گفتم که من چند سال هست میخوام برای اپلای اقدام کنم. چرا این موضوع رو پیگیری نکنم. این شد که حالا نه با دور تند، ولی کم کم دارم درخواست خارج از کشور میدم. البته کسی هم از من برای اینکار نه پولی میگیره و نه موضع سیاسی میخواد.