عقبم

بعد از اینکه سایت vcp وبلاگ های حرفه ایم رو به اسم بروزرسانی تف کردو گزینه های الکی گذاشت جلو پایم که حالا بیا و درستش کن، گفتم نمی خوام. تازه من یعنی از اون آدمایی بودم که به صورت های مختلف از داده هایم کپی میگرفتم.

بخشی از نوشته های وبلاگیم رو برداشتمو دوباره مرتبشون کردم تو بخش هایی که تو سایتم به عنوان وبلاگ تعریف کرده بودم. این کار 4-5 ساعت طول کشید. وقتی تموم شد، خشک شده بودم. ولی در عوض دیگه خیالم راحت شد بخشیشون رو بازیابی کرده بودم. هنوز مونده تا مشتری ها بخوان بلاگینگ متن یا فیلم تو سایتمون داشته باشن. فقط تو یکی از وبلاگ ها نوشتم به زودی بر میگردیم.

بعد هم افسرده شدمو رفتم تو خودم. تا همین الآن که هر لحظه بذارندم میزنم زیر گریه. آه ... آخرین مطلب وبلاگ هایی که به ندرت هم پر میشدن مال 7 ماه پیش بوده.

اولش که داشتم میرفتم تو خودم یهو بوی غذایی که گذاشته بودم گرم بشه بلند شد. پریدمو کمی آروم نشستم به خوردن. ولی عمق ناراحتیم زیاده. نمیدونم دلم از چی گرفته. فکر کنم دلم گرفته چون از اون چیزی که باید الآن میبودم عقبم.