من و دنیای اطرافم (2)

از سال 1382 معادل 2003میلادی که آمریکا به عراق حمله کرد، احتمال جنگ با ایران می رفت. آمریکا تا سال 2000 در یک رکود اقتصادی بود و با اول جنگ با عراق و بعد هم جنگ با افغانستان توانست منابع مالی خوبی بدست بیاورد. درسته که کمی خرج نظامی هایش کرد ولی از رکود اقتصادی در آمد و اوضاعش بهتر شد. این روند ادامه داشت تا سال  1388 یا معادل آن سال 2009. سال 2009 دوباره بنظر میرسید که آمریکا وارد یک رکود اقتصادی شده. بعد از آن جهان به یکباره به فکر پول دیجیتال بیت کوین افتاد. این پول به عنوان جایگزین دلار و خیلی پول های دیگر مطرح شد. در تمام این مدت نرخ های من در ایران طوری تغییر کرد که آمریکایی ها نسبتا می خواستند:

1- سال 1383 همه ایرانی های تحصیل کرده ماهواره داشتند، البته بجز من.

2- سال 1388 ایرانی ها همچنان ماهواره داشتند و من دیگر از آن رادیو که گاهی روشنش میکردم و خسته از جیغ های آواهای به اصطلاح سنتی کردی رادیو، مثلا رادیو چین را میگرفتم، محروم از رادیویی شدم که شبکه های دیگر خارجی را میگرفت.

3- الآن سال 1396 هست، بسیاری از شبکه های خارجی برای آی پی کامپیوتر من باز نمیشن. من در facebook کانال شبکه اجتماعی ندارم، Youtube را نمی تونم باز کنم و خیلی چیزهای دیگر که مثلا کسی مثل ظریف وزیر امور خارجه و سایرین دارند ولی من محرومم.

4- الآن همه یک پاشون کشورهای خارجی همسایه و کانادا، آمریکا و استرالیاست و پای دیگرشون ایران.

کسانی که در این مدت مبادرت به فساد اقتصادی در ایران داشته اند، در حال وول وول خوردن هستند.

نمیدونم چرا من باید انقدر ایرانیزه و کور شده باشم، ولی دنیای اطرافم چیز دیگری هستن (!) فارسی، این زبان باستانی، چرا من یکی و فقط من یکی باید اجباری آن را یاد بگیرم؟ درحالیکه مردم کشورم چیز دیگری میخواهد. من کجای مملکت بوده م آخر؟! کجای کار ایراد داره که عمرم باید اینطوری در قرنطینه به سر ببرد؟!