مقایسه آب و هوای ایران با سایر کشورها

امروز مشهد بی نهایت آلوده است. تولد فرزند امام هست و مردم از همه نقاط خودشون رو ظرف چند ساعت با همه امکانات نقلیه و از همه مهم تر هواپیما رسونده ان اینجا تا حسابی ما سرمون از آلودگی هوا گیج بره. ما وقتی مشهد زواری میشه و هر سال بدتر از پارسال در حال گیج خوردن هستیم.

ایران و عربستان هر دو خشک و بیابانی هستند. عربستان واقعا همه ش بیابانه، ایران با اون همه کوهو دریا اطرافش خشک شده.

میگن اون بخش از ایران که به خط استوا نزدیک تره پس گرمو خشکه. ولی هند رو نگاه کنید که وضع اقتصادی و فناوریش از ما بهتره و کلی سبزتره. اصلا تو این نقشه کشورهای قدرتمند از نظر سبزی با کشورهای ضعیفی مثل ایران قابل قیاس نیستن (!)، چین، هند و روسیه بسیار سبزترند.

به این نقشه نگاه کنید. اصلا سیستان از نظر آب و هوا به ایران ربطی نداره. از بم که رد بشیم تا مرز پاکستان خشکه (!) این خشکی و جهنم رو به این استان تحمیل کرده اند. وگرنه سیستان و بلوچستان قطب کشاورزی ایران بوده مثل خوزستان. همین حالاش هم بیشتر تولیدات گندم ما محصول همین استانه

پاکستان را ببینید. تعداد رودها و سبزیش چقدر زیاده (!) اصلا ما یک بندر مشترک داریم با پاکستان که اختیار کاملش رو داده ایم دست پاکستانی ها و صداش رو هم در نمیاریم. این را نباید دست کم بگیریم که پاکستان از نظر مدیریت منابع آبی از سمت سازمان‌های جهانی مورد حمایت هست.

فقر کشورمون رو میتونیم در خشکی عجیبش پیدا کنیم. کشور ما مثل عراق، ترکمنستان و افغانستان خشکه. خشکی ای حاکم بر این منطقه شده که به محض ورود به مرزهای سیاسی سایر کشورها تغییر میکنه (!)

الآن که دارم این مطلب رو می‌نویسم بینیم از آلودگی هوای طبیعی مشهد اذیته. مثل پارسال و سال های قبل بهار که اومد بینیمون شروع کرد به اذیت شدن و فشارمون هم رفت به سمت پایین. حالا دیگه کم کم باید برامون طبیعی بشه که هنوز بهار نیومده هی عطسه کنیمو آبریزش بینی داشته باشیم. البته پارسال رو اگر یادتون باشه نه زلزله‌هاش طبیعی بود و آلودگیش. ولی خب همینه که هست. کاریش هم نمیشه کرد. کشور ما این طوریه و کلا زندگی یک جورایی توش قدغنه. مثل چین و هند نیست که پول و تصمیم‌گیری های مالیشون رو به گرمی زمین ربط بدن و بگن مثلا ما فلان سخت‌افزار رو نمی خریم چون mine کردن اون ها باعث افزایش گرمی کشورمون داره میشه.