حکومت

سال ها پیش دشمنم، خطاب، رفتار توهین آمیزش نسبت به من باعث شد بهش بگم تا رهبری خطبه عقدم رو نخونده من به تو محرم نمیشم. این رو که گفتم، گفت که غلط کردمو بدم هم نمیاد خطبه م رو رهبر بخونه. سال ها از اون حرفم گذشت و هیــــــــــــــچ خبری از هیـــــــــــچ خواستگاری ای نشد. همچنان فتنه ها یکی پس از دیگری در راه بودندو من باید طوفانهای سهمگین ناشی از حضور سایه دشمنی به اسم خطاب رو تحمل میکردم، و هنوز هم..

تا اینکه یک روز زن برادر دومم که بعد از اولی شوهر کرده بود، اومد و گفت راه بیفت به خاطر این همه ظلمی که ناروا بهت میکنن بیت رهبری.

هه، با خودم گفتم همین الآن حضور تو هم به عنوان زن برادر زیادیه، چه برسه که بخوام به شوهر دشمنی مثل خطاب قصه ما، تا بیت رهبری هم پیاده روی کنم. پیاده وری کنم، خودم رو به دردسر بندازم که چی بشه؟ با این قوانین کاملا یک طرفه کشور ما، با این اخلاق بد خطاب، با اون دشمنی های ادامه دار، من برم خودم با دست خودم، خودم رو بندازم تو چاه؟!