مقایسه عارف و ترامپ در سیاست

همه چیز آروم بود و اسرائیل موشکشو شلیک کرد و یه چند تا بندرها و مناطق اقتصادی ما رو زد. بعد عارف، معاون اول پزشکیان، اومد جلو تلویزیون و گفت:  ت...تجاوز رو پاسخ میدیم. اصلاً هم نمی‌ترسیم.

این عارف همون عارفی نبود که موقع انتخابات چند سال پیش اومد جلو تلویزیون گفت که نوه‌ام داره منو پشت تلویزیون می‌بینه به خاطر اون دارم میام رئیس جمهور بشم؟

حالا مقایسش کنید با ترامپ. ترامپ خودش بچه داره، نوه داره. اصلاً بازیگره.

میاد جلوی تلویزیون یه نفر میاد ترورش کنه، همونجا داد می‌زنه جنگ، جنگ، فقط آمریکا.

بعد حالا خوبه رسانه‌های آمریکایی الآن ترامپ رو نشونش بدن: فوتبال، فقط فوتبال! من چون نوه‌ام طرفدار فوتباله، من فوتبال خیلی دوست دارم. تازه شم الان که هنوز رئیس جمهور نشدم. حق دارم بگم نوه ام، فقط نوه ام!

تلویزیون آمریکا هم بیاد نشون بده ترامپ چشم و ابرو برگشته، نوه اش هم مثل خودش چشم و ابرو برگشته؛ پسر و پدربزرگ. بقیه که پیچ تلویزیون رو باز میکنم چی میگن؟ همه میگن ما درسته ترامپ یه کارایی کرده، ولی امید داریم که نوه اش آدم خوبی از آب در بیاد.

دیگه کسی میاد بگه ترامپ اون همه آدم کشت تو یمن، اون همه آدم کشت تو سطح دنیا؟ تو ایران؟ این جنایتکار؟! اصلاً قرار بود مجازات بشه، دادگاهی بشه، و تاوان فرار مالیاتیشو بده.

حالا ما. تا دیروز که رئیسی رئیس جمهورمون بود و هلی کوپترش ناگهان سقوط نکرده بود و زنده بود، لااقل امید داشتیم این استادیوم کنار خونمون رونق بگیره و  از طریق ورزش و پولی که با خودش میاره، نوه‌هامون و بچه‌هامون رو با فرهنگ بار بیاریم. حالا چی؟!

مردم باید برن تلویزیونو روشن کنن و ببینن ترامپ امروز چی داره بازی می‌کنه. هر وقت لازم شد دخترشو میاره، هر وقت لازم شد پسرشو میاره، و هر وقت لازم شد نوه‌اش رو میاره. کشور فرامنطقه ای آمریکا، که یکی چند تا از موشک‌های اسرائیلیش وقتی به بندر ماهشهر ما زده می‌شه از طریق ارتش آمریکا که در عراق است، از اون فضا کمک گرفته می‌شه. جدا کردن؛ اسرائیل رو از خودشون جدا کردن. الان میری تلویزیون آمریکا رو روشن می‌کنی، میگی شاید فرهنگ آمریکایی‌ها اینه. بیخود که مردم فریبشو نمی‌خورن. اقتصاد آمریکا مهمه. بچه‌ام فوتبال دوست داره.

حالا اسرائیل بندر زده؛ موشک به منطقه اقتصادی ایران زده. هم که بیایم جلو تلویزیون ت‌... تجاوز را پاسخ میدیم کافیه؟!  یعنی وقتی اسم اسرائیل میاد، باید کنارش اسم ایران بیاد؟ فرهنگ ما چیه درست؟ اقتصاد ما چیه درست؟ خوب ما هم یه چیزی جدا کنیم و سر حرفمون بمونیم. نه اینکه نگاه کنیم رئیس جمهور عوض شد همه چی باهاش رفت و عوض شد. انگار نوه ای چیزی تو ایران نداریم؛ انگار همه دکتر ظریف هستن و رفتن سانفرانسیسکو تا ترامپ براشون تبلیغ فوتبال آمریکایی کنه.

غنی سازی صنعتی اورانیوم خوب یا بد؟

به طور کلی چیز خوبی هست. ازش میشه برخی فلزات گران بها رو استخراج کرد. ما کلا از انرژی هسته ای تحریم بودیم. مثل خیلی تحریم های دیگه. ولی با وجود تحریم تونستیم کل سیکل غنی سازی رو بریم. از نظر دیپلماسی موضوع برجام مطرح شد و ما هزینه دادیم. قرار شده بود تحریم برخی فلزات گران بها در مدت پذیرش برجام لغو بشه که نشد. اگر غنی سازی صنعتی اورانیوم رو هم الآن انجام ندیم اون برخی فلزات گران بها رو هم کسی حاضر نیست حتی با پول زیادی که بهشون بدیم بهمون بفروشه. پس کلا چیز خوبیه. چون میتونیم با هزینه کمتری خودمون بدستشون بیاریم.

ایران به طور کلی فرقش با آمریکا در نوع هزینه ای هست که میکنه. معمولا آمریکا هر وقت قراره که هزینه کنه گزینه نظامی رو پیش میکشه. تا حالا هم ندیده ام که ضرر کنه. ولی ایران معمولا گزینه دیپلماسی رو پیش میکشه. دیپلماسی معمولا هزینه اش بیشتر از هزینه جنگه. یک جنگی میشه. چند نفر حالا این وسط کشته میشن ولی قضیه تموم میشه میره. مثلا شما فکر کنید الآن حق‌آبه هیرمند رو که از روی مرز ایران و پاکستان میگذره به ما نمیدن. ما در دیپلماسی چی کار میکنیم. میگیم اقدام متقابل. در دیپلماسی باید رودی مثل هیرمند داشته باشیم که ماهم اون رو به پاکستان ببندیم که این کار رو نمیکنیم، چون نداریمش. هزینه ای که میکنیم بهاش مثلا خشکی بیشتر سیستان و بلوچستانه. ولی حالا اگر آمریکا بود چی کار میکرد؟ گزینه نظامی. با جنگو دعوا به یک لحظه سر رود رو میگرفت برا خودش. دیگه لازم نبود انقدر فکر کنه، هزینه کنه و از این حرفا. البته آمریکا دیپلماسی هم داره ها. دیپلماسی شُک. چیزی که خب ایران هم داره. ایران مثلا 290 نفرش تو هواپیمای دنا میسوزن خیلی ناراحت نمیشه. ولی وقتی کشتی سانچیش که براش خیلی پول داشت میترکه اون 32 نفر سرنشینش تک تکشون خبرساز میشن! اما آمریکا هم همینطور؛ حاضره حتی به بهای نابودی دو-سوم توکیو، و با خاک یکسان کردن ناکازاکی و هیروشیما شک اعمال کنه. این نوع رفتارش هم شاید بشه در نوع تربیت آمریکایی ها پیدا کرد. آمریکا بازی مورد علاقه ای خاص خودش داره به اسم فوتبال آمریکایی، که شامل استراتژی، حمله و دفاع میشه. از همون بچگی وقتی با عقاب آشناشون میکنن با فوتبال آمریکاییشون هم آشناشون میکنن.

البته این هم درست نیست که مثلا حالا اگر خودمون تولیدکننده فلزات گران بها باشیم فقط آن لایه های پیاز خاندان سلطنتی ایران بهش دسترسی داشته باشن. چیزی که الآن هست. چیزی که الآن اگر یکی مثل من دنبالش باشه، تا زمانی که بهش نرسیده رازه و دست نیافتنی ولی اگر بهش رسیدم مالیاتمه و حق خمس و زکات!