داستان کلفت

تقدیم به زن هایی که داستان زندگیشون رو حتی نمیتونستن بگن

بابام به تازگی خونه رو عوض کرده بود. ما به تازگی وارد خانه ای شده بودیم که قبلا باغ بود و بعد از کلی طرح ریختن ساختش تموم شده بود.

زن میانسالی هم اون جا بود که با لهجه با ما صحبت می کرد. وقتی داشتیم می رفتیم که پذیرایی رو ببینیم برای ما تعریف کرد که موقع ساخت اون اتاق این زن هم اون جا بوده. بابام با مادرش طرح او قسمت رو ریخته بودن که چطوری ساخته بشه. هرچند که این زن خیلی موافق نبوده و به نظرش کارشون درست نبود که اون طوری بدون در نظر گرفتن دیوارها اتاق پذیرایی رو بسازند.

با وجودی که ما آن زن رو نمی شناختیم، شنونده بودیم.

مدتی گذشت و دیدیم که آن زن برای برادرم و زنش که بچه دار نمی شدن، بچه ای اجاره ای به دنیا آورد. از آن روز اولی که ما صاحب آن خونه شده بودیم، آن زن هم با ما بود. حالا ارتباطمون باهاش در حد ارتباط با زنی شده بود که برای برادرم و زنش بچه آورده بود.

مخ زن

این عکس کسیه که برام پروژه های برنامه نویسی تعریف می کنه و اصرار داره که من یک جورایی برنامه نویس هستم. الآن همون طور که میبینید یک چند تا از موهاش سفید شده. چشماش رو هم گاهی بالا میبره. دیگه حالا چون تونسته یک چند تا پروژه دانشجویی تعریف کنه برای من، اعتماد به نفسش هم بالا رفته.

متاسفانه این عکس کسیه که یک چند سالیه در تیمی مشترک از همکاری «مافیا«  »دولت»، «بسیج» «جراید» و هر کی فکر کنید، در حال «مخ زنی» به قول خودشون بوده. این شخص هدفش زدن مخ من بوده. من بارها به طرق مختلف گفته م که هرچیزی لیاقت می خواد. ولی این شخص و دوستان رفته ن تو لاک بازی با صفحه کلید و حتی بعضی اوقات تطمیع. امیدوارم بتونم یک روزی از شرشون کامل به بهترین نحو خلاص بشم.

یک زمانی بهش میگفتم Je t'aime. ولی الآن یک سالی میشه که میگم خب تقصیر من چیه که دشمنه. هیــــــــــچ چیز ناراحتم نکرد تو این مدت جز اینکه من چند سال نوشتم. ولی نه تو مثلا وبلاگ اقلا آمار بازدیدش بالا بره. تو گوشیم براش نوشتم و با تخیلاتم جراید رو پولدارتر میکردم. ولی الآن اون چند سال گذشته، و من موهایم از وقتی شروع کرده م به نوشتن شروع به سفید شدن کرده ن. و یک جورایی شـــــــــــــــــاید اطلاعات دست کسی دادم که لیاقت نداشت. شاید اگر به طور عام گسترشش میدادم بهتر بود.

مستاجر که باشین خونه مال فراتر از صاحبخونه ست

در تمام طول عمر سی و چند ساله م ما مستاجر بوده ایم. دلیلش هم این بوده که بابام نخواسته.

ولی من خودم کمرم بشکنه سعی می کنم مستاجر نباشم. چون مستاجر که باشی خونه نه تنها مال صاحبخونه ست، مال همسایه ها هم هست. فقط این رو باید بدونی که خونه مال تو نیست. اگر به حقوق خونه ت تجاوز شد، حتی اگر 17 سال مستاجر آن خونه باشی، حق هیچ حرفی نداری، جز اینکه از صاحبخونه ت بخوای تسویه حساب کنه و بری یک خونه دیگه.

این روزها یواشکی هم که نمیشه مستاجر شد. چون به محض ورودت به خانه جدید همسایه ها آمارت رو میگیرن و براساس اون کار «مافیا» شکل می گیره.

اگر مرکز شهر نشین باشی، «مافیا» برات معنی پیدا می کنه. نهال ها شبانه دزدیده میشن. هر چند تا خونه کنار هم دوربین مدار بسته چندتا چندتا میکارن. بفهمن اجاره نشینی بدون این که ازت اجازه بگیرن 50 تا 50 تا پنجره رو به خونه ت میکارن. 70 درصد وقتشون رو صرف تجسس و بررسی اوضاع خونه ت میکنن. و تو اگر پول داشتی که میرفتی دوربین میکاشتی مثل بقیه صاحبخونه ها.

خونه قبلیمون، بعد از 17 سال همسایه ای داشتیم که طوری تیمی کار کردن که با وجودی که خودمون نمی خواستیم بریم با همکاری املاکی محله خیـــــــــلی دوستانه صاحبخونه رو راضی کردن که برای بیرون کردنمون خونه رو بفروشه. پیرمرد، سال ها دیوار خونه رو میتراشید. بچه ها و عروس هاش هم هر کدوم یک پستی داشتن. یکی شرخرشون بود. یکی مامور تجسس کوچه بود. یکی از پنجره تجسس میکرد. و خلاصه سر همه شون شلوغ بود. طوری ما رو از خونه مون کردن بیرون که ما فکر کردیم شاید این ها از همون صاحبخونه هایی بوده ن که اوایل انقلاب خونه رایگان صاحب شده ن.

تجمع کاسپینی ها مقابل استانداری خراسان رضوی (2)

باز هم تجمع کاسپینی ها؛ این بار حتی پلاکارد نداشتند. و با وجودی که قصدشون تجمع بود برای نشون دادن به سایر مردم که کاسپین هنوز پولشونو نداده، از همون خود مردم هم می ترسیدن. تجمع تا همین الآن هم ادامه داره. من همین الآن از خودشون پرسیدم. خودشون هم خیلی قصد نداشتن بگن. چند بار پرسیدم تا گفتن که امروز 9 مرداد 1396 به خاطر کاسپینه که تجمع کرده اند. این سومین تجمع کاسپینی است که در این وبلاگ ثبت میشه. دومین تجمع مربوط به کاسپین رو من قبلا در همین وبلاگ در تاریخ 2 خرداد 96 اعلام کرده بودم.

تحلیل گرآن بورس الآن موافقن که «دولت روحانی برای کنترل تورم در چهار سال گذشته بایستی کاری میکرد که حجم نقدینگی در بازار را کاهش بده. ولی برای اینکه بتونه در بین مردم و رسانه ها محبوبیت خودش رو ازدست نده، به جای اینکه از طریق تولید و صادرات و ایجاد بستر سرمایه گذاری موانع کسب و کار را کاهش دهد، دست به اقداماتی زد که به صورتی کاملا صوری و در کوتاه مدت جوابگو باشد. تلاش دولت روحانی در این مدت، از بین بردن نقدینگی مردم از طریق ایجاد زمینه برای نابودی صندوقهای اعتباری و سپرده های مردم و نیز فریز کردن بخش دیگر از سرمایه ها و کاهش ارزش آن سرمایه ها بود»

دلیل اصرار حکومت بر ازدواج زودهنگام و بی منطق دختران

حکومت همیشه در برابر مصائب و مشکلات بهترین راه حلش خط قرمز ترین راه حل بوده. نمونه ش همین ثبت روزی به اسم روز »دختر« و تقریبا مساوی کردن آن با روز »تخمک گذاری«.

واقعیت اینه که مادرهایی هستن سال ها پسرشون رو به آغوش میکشن و حتی مهدکودک هم نمی برندش تا فحش هم یاد نگیره. ولی بچه مدرسه که میره به راحتی به فساد کشیده میشه. در واقع فساد رایجی در خانه ها هست. این فساد از درون خانه و از بین پدرمادرها نشئت میگیره. طوری گسترده هم هست که در مدارس بالاشهر تفریح پسرها رو میبینی در سنین پایین نوجوانی روی هم افتادن عده زیادی از آن ها برای ارضاست. کار ناظم در این مدارس شده جدا کردنشون با تسبیح و سوت. در مدارس پایین شهر، این موارد سنگین تر و حادتر و رایج تره.

اینه که حکومت میره سراغ خط قرمز ترین راه حل و آن هم ازدواج زودهنگام دختران بدبخته که دیواری کوتاه تر از آن پیدا نمیشه. عوض اینکه آموزش بدن راه حل فیزیکی این طوری پیشنهاد میدن. تا هر پسری اون افتادن رو روی دختری بره و اینطوری به اصطلاح خودشون فساد پسرها رو کم کنند.

پ. ن.: راه حل در درجه اول اینه که تو خونه ها آموزش داده بشه، هر رابطه ای زن و شوهر با هم برقرار کردند، چون خطبه عقد رو خونده ن دلیلش این نیست که درست باشه و فساد نباشه. خیلی روابط پدرمادرها زناشویی محسوب نمیشن؛ زنا هستن؛ تجاهر به زنا هستن. این ها رو بچه ها میبینن و به فساد کشیده میشن

این تازه به دوران رسیده ها در مورد پسرهاشون در این جور موارد میگن «آخی بچه م پسره، دیده خواسته»

خیلی بیخود کرده که خواسته

بعد همین ها یک چیز دیگه در مورد دخترها هست که میگن این میوه ست، خیلی برسه دیگه خراب میشه. در این موارد فاعل فعل های مجهول رو پیدا کنیم مساله حل میشه؛ کی دختره رو خراب میکنه؟