من نبودم، دستم بود

بعد از بیست روز که اومدنو گرفتنو دستگیر کردندو با تراکتور از روی کامپیوتری ها رد شدن، حالا رئیس جمهور اومده میگه من نمیدونستم کی قیمت بنزین رفت بالا و کار شواری امنیت بوده.

حالا اگر این شورای امنیت این کار رو نکرده بود که نمیتونستن این موج اعتراض رو جمع کنن! حالا تو روز اول نمیدونستی، روز دوم نمیدونستی، روز چهارم نمیدونستی!  روز پنجمو بعدم چی؟

بنزین رو که از پارسال حتی خود من اشاره کردم که مردم ریخته ان دارن جمع میکنن! همه میدونستن داره گرون میشه! فقط روز دقیق رو نمیدونستن. اصلا من شک دارم به این که اول اعتراضات بوده و بعد شماها به این بهانه که مردم به خاطر گران شدن بنزین ریختن تو خیابون دستگیرشون کنین! وگرنه که این روحانی همه اش داره حرفای خوب میزنه و اعتراضی هم روش مسلما نباید باشه!

انقدر خودشون اینترنت آزاد دارن که بعد از بیست روز تازه میفهمن مردم اینترنت ندارن! فیلتر هم نیست! بعد اون وقت میگه مثلا من از تو ماهواره فهمیدم که اینترنت ایران قطعه! نه، تو اون جهرمی رو از 3 سال پیش برای این کارا نیاوردی تو کار! نه همه چیز خوبو عالی! با کیفیتش هستو وارداتی هم نیست. دو نرخیو ارز دولتی و آزاد و سنا و نیما نیست! همه مشکلات هم از اون مینا شروع شد! اون زنه بودها، همه از اون زن نفوذی شروع شد!

همه شون پر رواند، شفاف نمیکنن رای هاشونو، همه خوب میشن. کی بد میشه؟ اصلاح طلبه خوب، اصول گرای خوب!

بعد ماها به عنوان نویسنده، حالا اگر اینترنت وصل باشه، بریم دربیاریم که این پیمان، یا اون کاری که دارن رومون میکنن یعنی چی؟ اونم تازه باید کلی زحمت بکشیم ترجمه اش کنیم.

مهم، کردنه نه شفافیت

حسی که نسبت به مسئولین و کسایی که داشتن و ندادن، نسبت به خودم همیشه داشته ام، این بوده که انگار با رفتارشون میگن: در ... بمونید، که نتایج اعمالتونه. ضمنا ما هم قصد دادن هیچ حقی بهت نداریم.

این حسه. به آدم منتقل میشه. وقتی بیان میشه، شاید در حد نوشتن خیلی زشت به نظر نباشه. حالا فرض کنید من در جمع خانواده اینو بیان کنم. در صورتیکه پدر نباشه، شاید قابل قبول باشه. ولی حالا اگر پدر خانواده رو هم بهش اضافه کنیم، چی میشه؟ شاید مخصوصا، "بازی" پدر مانور رفتن سر کلمه "..." باشه. به پدر من بگم "تو هیچ حقی نمی دی"، اون در حالی که داره دست میکنه تو چشمام و یا داره اداش رو درمیاره، بگه: "میدم، باشه میدم"!

حالا اینو بدین دست یک مشت اواخواهر که ازش خوب برا خودشون کار و وظیفه درست کنن. چیزیکه من یکسره باهاش تا حالا مواجه بوده ام. اشکالش چیه من کلمه ...  رو استفاده کنم؟! مگر نه اینکه کلمه جهنم از گهنم و از ... گرفته شده؟! بودن من در جهنمی که شماها درستش کرده این تا زمانی که دیده نشه و بیان نشه، زشت نیست؛ منتقدی هم نداره. ولی وقتی بیان میشه، کلی خطاط و نقاش میاندو شروع میکنن به انتقاد! و البته اونا که تا حالا داشتن و نمیدادن، چه بسا یادشون بیاد که گوه و عن هایی هنوز مونده بود که نداده بودن.

به قول رهبری: "موانع ماها رو از سر راهمون بردارین"، البته من باید میگفتم " دست بردارین". اگر میشد با تیکه بیانی همون رهبر بیان بشه بهتر بود.

خب، اضافه کنم که چند روز پیش قاضی مملکت رو آورده بودن و میخواست بگه "نونشون رو از تو زباله ها برمیداشتن". قبلش گفت "ببخشید، عذر میخوام". یعنی باعث شرمندگی یک قاضیه که این رو بیان کنه! از محضر عموم مردم عذرخواهی کرده! به خاطر چی؟! به خاطر کاری که یک نفر ضایعاتی، صبح تا شب، شغلش اینه.

موفق باشین.

نه، کلمه من به اینجا ختم نمیشه. خدا ارحم الراحمینه، میبخشه و اجازه میده من ادامه بدم. حرف من اینه: اگر کسی کاری کرد، و در اون اشکال و اشتباه بود، مهم اینه که اون کار انجام شده. بله، من بعد از چند سال ویدئویی رو از خودم میبینم که شاید دوست نداشتم بعد از چند سال و رفع مشکل اونو ببینم. ولی، با خودم میگم من توانم برای انجام کار به اون نحو و تا اون حد بود. میگم مهم، کردنه.

حالا، دیروز در مورد این پناهیان، ویدئو گذاشتندو هی گفتن: ماها ادبیات داریمو بالا منبر نباید اون حرفای زشت و رکیک زده میشد. شماها لطفا سانسور کنید، تا زشت تر به نظر برسه.

اصلا گفتن مطلب نماینده مجلس رو انقدر به تاخیر بندازین که من به جای گذاشتن عنوان "مهم، کردنه" سر وبلاگم، یک وقت نذارم: "مهم، شفافیته". نماینده مجلس اومده گفته: "رای نباید شفاف باشه، چون من به زحمت میفتم."، بعد این پناهیان اومده گفته: "چرا آخه؟ من در ...م!" داد هم زده، که البته درست میگن، مزین مجلس عزاداری امام حسین نبوده. ولی بی راه هم نگفته.

ماکه رفتیم دادگاه، و اون دادگاهی که زمانی سالن ورزشی طرقبه بود، دیدیم یک نفر رئیسی که حقمو نداده بود، در عوض پول به وکیل داده بود تا برام جلسه دادگاه تشکیل داد، به خودش زحمتی نداده بود. وکیلی، احتمالا دائمی داشت که حقوق میگرفت. حالا، جدا بعد از اینکه این نماینده مجلس رای داد و معلوم شد رایش چی بوده، خودش به زحمت میفته، یا وکیلش؟!

ضمن اینکه بعضی چیزا واضحه. مثلا امروز واضحه که من رای به جمهوری اسلامی بدم. فردا تقی به توقی بخوره، و نظام عوض بشه. کما اینکه تو همین چند سال اخیر، برای انتخاب ریاست جمهوری این اتفاق افتاد. یهویی دوره افتاد دست اصلاح طلبا و معلوم بود رای خیلی ها چی بوده، حالا من بیامو رای به شفافیت ندم، چون پیش بینی میکنم پس فردا رئیس جمهور عوض میشه، و رای امروز به نفع من بشه رای فردای بی منفعت برای من. این عدم شفافیت در کار نمایندگان مجلس اشکال داره، و تمام نمایندگانی که رای به عدم شفافیت دادن فقط به منفعت خودشون رای داده ان. تعدادشون هم زیاده و کارش هم نمیشه کرد. کاریش نمیشه، حالا من فردا برم بگم آی در گوه و عنم. یک عده بگن: هیس، ما ادبیات داریم.