باغ بی برگی که میگوید که زیبا نیست / پادشاه فصل ها پاییز

چند وقت پیش وقتی عروسک مو مشکیم رو برای بار چندهزارم میدیدم یهو حس کردم عروسکم فقیره. شاید این طور برام جا افتاده کسی که موی مشکی و فر داره جنس دوم و فقیر هست. از من کسی بپرسه میگم من خیلی عادل هستم. ولی برام اون لحظه این طرز تفکر عادی شده بود. اصلا بقدری مثلا من سیاه پوست به عنوان نفر دوم دیده ام که حتی حسودیم میشه ببینم که سیاه پوستی اول هم ممکنه بشه! یا مثلا شما فکرش رو بکنید که هنوز که هنوزه تو ذهن ما جنس چینی جنس دوم هست، با وجودی که الآن اقتصاد دوم دنیاست. قبلا هم هیچ وقت چینی ها فقیر و بدبخت نبوده ان، باوجودی که تو کتابهامون به دروغ! میگفتن فقیر و بدبخت بوده اند. درصورتی که اونها به خاطر امپراطوری بودنشون نسبی که نگاه کنی همیشه از مردم کشور ما پولدارتر بوده اند. البته خب، خیلی زیاد داریم مردم مو بلوند و زیبایی که در عین زیبایی واقعا اول، و باهوش هم هستن. ولی حس کلی و بلافصل ذهنی ما میگه زشت و فقیر کسی هست که موی مشکی و فری داره. چینی و یا مثلا عربی هم همین طور، حتی اگر خلافش در واقع باشه. و این خیلی بده. چون این ذهنیت فرصت هامون رو در شناخت تواناییهای انسان های اطرافمون میسوزنه