درباره من
از اونهام که می گم آدم بایست حرف خودشو بزنه، اما یاد گرفتم که هر حرفی رو تو جاش بزنم، اینجا، هرچی می خوام رو می گم
ادامه...
لهو لعب
فرض کنید که امروز من داشتم لپ تابم رو تمیز میکردم. بعد مثلا یک سری نون و پنیر خورده بودم روش و با دستم یک سری کلمات رو اینطوری ریختم وسط کدهام:
برق<p>
</h1><h1>
اینطوری: قشنگ داشتم دستمو از اینطرف میبردم اونطرفو این کلمه برق هم لای نون خشکای رو صفحه کلید بودن. حالا بعد اون وسط چی میشه؟
هیچ، یکی ممکنه سریع از اونطرف رو خط خبر بنویسه: بچه ها موضوع امروز برقه! شایدم بنویسه آها، تیر چرا غ برقه! یا شایدم چمیدونم بشینن طوفان فکری از روش درست کنندو بگن نه، منظورش ارتباط تیرچراغ برق با پسر فراموش شده فوتباله!
حالا چی، من بابا داشتم کامپیوترمو تمیز میکردم. اصلا اشتباهی دستم رفته روش. اصلا مثلا می خواستم تایپ کنم Hatchling و شماها خوندین: Hatching. اشتباهی تایپ شده. فرداش خبرهایی رو تلویزیون برای پخش دسته بندی میکنه که اغلب کلمه ای معادل فارسیش یعنی حاشورزدن وجود داره. این بجز این نیست که دنیا محلی برای لهو لعب هست؟ خدا هم از انسان می پرسه: نفهمیدین که این دنیا همه اش لهو و لعبه؟!
