درباره من
از اونهام که می گم آدم بایست حرف خودشو بزنه، اما یاد گرفتم که هر حرفی رو تو جاش بزنم، اینجا، هرچی می خوام رو می گم
ادامه...
کفر مشهدی
دیروز این پاسخ مسئولین (منظورم منشیو غیره است) به رئیسی رو تو تلویزیون میدیدم، یک چند جایی با عکس العمل اونها مواجه شدم که شاید در فرهنگ شهرهای دیگه وجود نداشته باشه، ولی در مشهد تحت عنوان کفرمشهدی معروفه. مصطلح هم هست که به این نوع رفتار پوشش میگن و مثلا از طرفی که این کار رو میکنه ممکنه بپرسن چرا پوشش شدی؟ ترجمه عربی پوشش کفره.
روش کار هم به این صورته که وقتی تو غریبه ای، مهم نیست در چه موقعیتی باشه و در کجا باشه، رو میبینی هی یک جورایی نشون بدی که ازش ترسیده ای! نمونه عینیش فیلم برقراری ارتباط منشی با رئیسی رو ببینید که مثلا یک دو تا پرونده سفید زیردستش گذاشته تا رئیسی ببیندشون، بعد یک طوری به رئیسی نگاه میکنه که یعنی ای که بی موقع، بی برنامه و سرزده در اینجا رو زده ای، من ازت ترسیدم پرونده رو حالا غیرمنتظره برات کنار گذاشته ام، ولی همه اش هی من ازت میترسم. خود مشهدی به خودش که میرسه ممکنه ازش بپرسه چرا پوشش شده ای؟!
البته این نوع رفتار طیف وسیعی داره و یک مشهدی به هرطریقی گاهی فقط میخواد این رو نشون بده. حدو حدود هم نداره، که مثلا بگی این نوع رفتار رو در فاصله کمتر از یک متر نشون میدن و یا فاصله ات اگر ازشون زیاد باشه، در حد چند متر و چند کیلومتر. مثلا من خودم همسایه محل قبلیمون یک چند تا دختری داشت که هربار مادرم برامون تعریف میکرد. خودمون هرگز با دخترای این همسایه برخوردی نداشتیم. خلاصه، یک کسی بود که مامانم میگفت میشناسدش. یک بار همین یکی از دختراش زودتر از من از در خونه شون رد شد و اتفاقی من رو دید. از اون موقع به بعد طبق اصل فاصله اون باید جلو می افتادو اشتباه بود که اگر هی برگرده و پشتش رو نگاه کنه. ولی طبق اصل کفر مشهدی، هی برمیگشتو با وانمود از ترس از من! به من نگاه میکرد. من هم خب، البته که با خودم فرض کردم این دیوونه استو به مادرم هم این نوع رفتار دشمنانه اش رو گفتم. در واقع یک جورایی کل این خونواده همسایه رفتن تو لیست دشمنام. البته اون محله، محل خاصی بود. پولدار نشین بودندو چشم دیدن ماها رو نداشتن.
