شب آلودگی هوا

تقریبا دل و روده چندان درستی ندارم چون دیشب یک شب تا صبح پنجره رو باز گذاشتم. مثل همیشه بو کباب جگرکی روبرو، بعد بو چوب سوخته و در نهایت الآن 6 صبحه و بوی بنزین میومد که در حالی که یک سیب گرفته ام دستم پنجره رو بسته و منتظرم کمی گلوم بهتر شه. البته مشهد مثل خونه های گوه زده بعضی از ماها ظاهرسازی هایی هم داره و همه جاش مثل هم نیست. مثلا همین خیابون فلسطین رو مقایسه کنید با اینجا. خب معمولا نماینده های مجلس و این پزشکان و پولدارها یک بخشیشون از تو این محله در میان دیگه. تقریبا هر خیابونش ده‌ها دوربین مداربسته داره. بقدری اون محله ها قشنگن که درخت میوه شون اینطوریه:

توضیح بیشتر از عکس بالا این که از بالای درش دقت که بکنید یک دوربین مداربسته هست که روش به منه.  محله فلسطین فقط توش حافظ ثمین و دوربین مداربسته ریخته.

محله ما بیشعور کامل هستن. روبرو استانداری نشسته اند ولی دریغ از یک ذره شعور. ترافیک بشه خونه ما پر از دود میشه، تجمع بشه خونه ما به ...کشیده میشه، کسی بخواد خودنمایی کنه بالا پشت بومای اینجا میره و خود شهرداری هم کمک میکنه چون مثل اون محله های خیابون فلسطین نیست که وسط بازار تلقی بشندو به صورتهای مختلف بخوان خیابوناش رو سنگ فرش کنند. فقط آسفالت، فقط آسفالت. دریغ از یک سوراخ بعد از آسفالت که بگن نه این که این جا جای عابرپیاده باشه، نه مثلا جای درخته. از این خبرها نیست. این عکس خونه ای که بهتون گفتم پرچم روحانی رو سردر خونه اش گذاشته بود:

الآن میبینید که تخلیه است (!) و تا روبروش رو با گچ از بقیه جاها جدا کرده اند. خیابون هم ببینید که چطوری آسفالت شده! تف انداخته اند و فقط آسفالت کرده اند.