آیا واقعا ما انقلاب کرده ایم؟

راستش رو بخواین من تو دانشگاه درسی به اسم انقلاب خوندم که هیچ حسی نسبت بهش ندارم الآن. ولی چیزی که از کلا انقلاب حس کرده م اینه که چیزیه که توش نوشته ها به طرز شگفت انگیزی بالا میره. یک جورایی همه کاتب میشن. ولی من به عنوان یک جامعه کتاب خون حقیقتش رو بخواین خیلی داده هام مربوط به سال های تا 1343 شمسی هست. مربوط به زمانی بعد از کودتای 28 مرداد و بعد از آن که یک عده اخبار حکومت رو لو میداده ن. اتفاقا من کسی هم بوده م که اصلا دنبال این چیزا نبوده م. اما اطلاعاتی که دارم مال پیوستگی یک سری جریاناته که یک جایی اینجا میخونم جای دیگه حس دیگه اونجا تکمیلش میکنه. اما بعد از سال 43 رو هم خب یک جایی مثل کتاب تاریخ سعی کرده بنویسه. سعی کرده کتاب درسی اون رو پر کنه که مدرسه فیضیه ای بوده و یک عده هی چهلم میگرفتن و چهلم میگرفتنو اینها. ولی چرا فقط این چیزا تو کتابهای درسیه من؟! بقیه ش کجاس؟ اون حسه؟!

یعنی میخوام بگم  از یک جایی به بعد خطی نیست. انگار خفقانی بوده که ادامه پیدا کرده و خطوط رو شاید پاک کرده و شایدم گمشون کرده. انگار شعری هست که در اون مینویسه کسی به کسی اطمینان نمیکنه (!)

اون خطه؟! اون خطوط؟! و اون صفها؟!

خب، حالا فرض کنیم واقعا نوشته هایی در جایی ثبت شده ان. آیا اونجا باید سازمان اسناد باشه؟! آیا اونجا باید جایی باشه که رفتنش به اونجا با کرام الکاتبین باشه؟!

قضیه چیه؟ اون حسه کجاس؟!

من بعد از مدتی کشف کردم که دعوایی داخلی بوده سر تابلوی یک شریعتی نامی (و نه اون دکتر شریعتی معروف) و یک بهشتی نامی. آیا قضایایی پنهان و در خفقان در حال رخ دادنه و چون انقلابی صورت نگرفته من هنوز متوجهش نشده ام؟

پ.ن: جوابش رو من به شما میگم. جوابش اون چیزیه که اسنودن هم میگه: information is power

عده ای هستن که نمی خوان اطلاعات دست هر کسی بیفته. قانون کپی رایت روی علم میگذارن و نه روی محصول. نتیجه اینکه من اگر خودم همین طوری منتشرش کنم میگن چلغوزه. ولی اگر هم بالادستی ها رو راضی کنم فوقش میگن خوبه مال خودمون. چه اشکالی داره من نظر نیوتن رو هم بدونم؟ فوقش اینه که من هم نظری دیگه داشته باشم.