آه

آه

دنیا به دوستی بیشتری نیاز دارد
آه

آه

دنیا به دوستی بیشتری نیاز دارد

چین و ایران

حدود یک ماه پیش آهی کشیدم و گفتم کاش ما چین بودیم اقلا. عاخه، از نظر مقاله و مهارت که تا چند وقت پیش شبیه هم بودیم. ولی الآن میگم ما کجا و چین کجا. هر سال دریغ از پارسال. هر سال درجا زدن ما ایرانی ها با چپاول و در عوض پیشرفت خطی چینی ها. بقدری دولت ایران در این سالها باعث عقب ماندگی ما شده و بنظر ماندگار هم هست که فکر میکنم دیگه تغییری امکان نداره صورت بگیره.1 امروز برای دو جا درخواست پسی دکتری دادم که یکیش دانشگاهی بین المللی nottingham در چین بود. این دانشگاه یک شعبه در چین داره، یک شعبه در مالزی و یک شعبه هم در انگلیس. یک لحظه جوان شدمو احساس کردم هنوز 22 سالمه؛ هنوز در فصل سرد سال در جستجوی هوش مصنوعی و جادوگر هستم.

شایدم یکی میخواد دوباره صبح روز جمعه برام پیچ تلویزیون رو بچرخونه و سرود «پاییز آمد در میان درختان..» رو بذاره





1- اصلا انقدر هم انتقادهای ما لوث شده که کسی حتی تف هم نگاهشون نمیکنه، چه تو تلویزیون، چه رادیو و یا هرجای دیگه