کرمان، شهر آفتاب سوزان

خواهر وقتی از کرمان برگشت کمی صورتش ورم داشت. حتی میگفت که روز سوم کلا ورم واضحی پیدا کرده بود. میگفت اگر میدونسته که کرمان در حد اهواز گرمه و رطوبت هم نداره اصلا نمیرفت.

مردم کرمان همه از این آفتاب سیاهن، و همه در خونه هاشون چپیدن. زن های کرمانی زنهای خوبی هستن، ولی مردانشون نه. اصلا شاید از خوبی بیش از حد این زنهاست که مردانشون خوب نیستن. مردها اغلب معتادن. مثلا میری دستشویی هتل دو ستاره، بوی گوه اعتیاد از دستشویی طبقه بالا میره زیر دماغت.

کرمان انگار ویتنام بعد از جنگه. هتل هاش با اعتماد به نفس بالا، خدمات و سرویس های ضعیفی دارن که بدن. ولی در عوض پول خوبی میگرن. یک هتل دو ستاره پر از سوسکه. اصلا از عمد خدمات نمیدن، شاید. مثلا میری آدرس از مسئول هتل بپرسی، آدرس رو اشتباه میده. بعد روز آخر که کلی پول گذاشتی تو دستش و دوباره که آدرس پرسیدی، تازه اونموقع یک نقشه بهت میده، البته همراه با یک آدرس اشتباه.

روی جعبه های خرمایی که دستت هست، معمولا نوشته خرمای مضافتی بم. وقتی کرمان میری انتظار داری پر باشه از جعبه های چپه چپه خرما روی هم. ول اینطور نیست. به جاش پر هست از ذغال. برای اینکه مردمش خفن معتادن. توریست ها شاید به خاطر خاطره خرماشون به کرمان هم سرمیزنن. شهر کرمان پر از توریسته.

و توریست نماهایی که از شیراز به اونجا سرمیزنن، یکسره از اعتیاد مردان و وضع شهر عکس میگیرن. خواهر میگفت پوزشون پره. مثلا توریست نماهه رو میبینی که از تو بازار خوشگل میوه و تره بار کرمان، فقط رفته اونجایی رو عکس بگیره که مثلا هندونه افتاده تو جوب. بعد بهش لبخند میزنی و با پوز پر نگات میکنه :| توریست نماها از مغازه دار سوپرمارکتی عکس میگرن که با دهن باز ناشی از اعتیاد وسط مغازه اش ایستاده.

اطراف کرمان پر از بزرگراهه، حتی بزرگراه های 5 بانده. کلی راه و شهرسازی روی این شهر کار کرده، و اصلا باورت نمیشه شهر به این کوچکی مثلا 5 تا پل داشته باشه. اما کرمان از سمت شرق با سیستان فقیره و از سمت راست با بندرعباس. شیراز هم که دیگه نه تهران میشه و نه مشهد. وقتی میخوای یک شهر و یا یک کشور رو بررسی کنی باید همسایه هاش رو بررسی کنی. کرمان هم ازین قاعده مستثنی نیست.