چرا همه یک تربیت رو گرفتیم ولی یک طور تربیت نشدیم؟

ازم پرسید چه طوریه ما بچه های یک خانواده ایم. ولی از نوع تربیت خانواده فقط منو تو اون طوری مثل بقیه جامعه آبزیرکاه بار نیومده ایم؟ شیوه تربیتی که یکی بوده. آدمای محیط جامعه هم که یکی بوده.

من خودم گاهی به شرایط زندگیم فکر میکنم و میگم من یک اختلال داشتم که بقیه اعضای خونه نداشتن. هرچند باز هم میگن این اختلال هم با تلقین و ورزش خوب میشده. ولی همین رو هم بازهم بچه های دیگه این خونه میتونستن داشته باشندو اصلا برعکس بازم برای بقیه دلیلی میشده برای احساس چه میدونم این چیزا که خودشون میگن: عقده، حقارت،  .حسادت

اصلا چرا مثلا ماها در تربیت جامعه هم قرار نگرفتیم؟ کتاب های موفقیت، تمرکز و تلقین رو اساسا همه میگیرن. ولی ما خودمون، اون ها رو نخریدیم از این کتابها ریخته بود روی زمین و برشون داشتیم و کتابهای مضری هم نبودن..

لقمان حکیم جواب میده و میگه من بین بی ادبا بزرگ شدم و هرچه ناپسند دیدم پرهیز کردم. سوال اینه که خب بالفرض این کار رو کرده. چرا بقیه نکرده اند؟! دلیلش ترس بوده؟ خب، چرا لقمان نترسیده؟ چه عاملی باعث میشه یک ترس رو همه در شرایط برابر داشته باشن، ولی یک عده قلیل اون رو نداشته باشن؟! خلاصه اینکه من حقیقتش نتونستم جواب این سوال رو بدم.