آه

دنیا به دوستی بیشتری نیاز دارد

آه

دنیا به دوستی بیشتری نیاز دارد

رژیم

دیده این اولویت این استادا، معلم ها، مسئولین و حکومت به ندادنه؟ بعد مثلا ما با کلی ذوق به هم که میرسیم میگیم شانس آوردیم این رو بدست آوردیم، شانس آوردیم اون رو گرفتیم. یک جاهایی هم مثلا داشتن نمیدادن به ما، خودمون رفتیم گرفتیم.

در مورد رژیم غذایی خونه ما هم همین طوره. اولویتمون این شده که نخوریم؛ شیر نخوریم، تخم مرغ نخوریم، گوشت نخوریم، شکر نخوریم و غیره. البته اخیرا خمیردندان هم اضافه شده و اولویت اینه که بیشتر از نمک استفاده کنیم تا خمیردندان. ما هم دیگه اخیرا اولویتمون به نگرفتن شده. آخه اگر هم این ها که در قدرتن و پولشون هم تازه میدیم اولویتشون به ندادنه، همون چیزی هم که میدن به قصد کشتن میدن. برای همین اولویت ما هم نگرفتن شده؛ ما را زشما خیری نیست، شر مرسانید!

پ.ن: الآن همین رشته کامپیوتر من. چقدر این اساتید اذیت کردند به معنای واقعی. بعد اصلا هم راضی نیستند و میگن حقوقشون رو کامل نگرفته اند (!) کم کاری میکنند. طوری که ما ترجیح میدیم مقاله مون رو به ژورنال خارجی بدیم. برا همون هم کلی اذیت میشیم، چون انقدر که ژورنال خارجی ریخته. یک بار میبینی مقاله رو دادیم به یک ژورنال سطح پایین (البته سطح پایینش به ژورنال ایرانی نمیرسه)، ولی دفعه بعد خب البته جبران میکنیم. مقایسه میکنم ژورنال کامپیوتر ایرانی رو حتی اونی که اشپرینگر چاپ میکنه فاجعه است. هیچ چی، ولش کرده اند. مثل بقیه چیزاشون که ول میکنند. تو این شرایط کی دشمن تر از خودمون به خودمونه. هی گفتیم مرگ بر آمریکا، هی گفتیم مرگ بر آمریکا. اصلا انقدر گفتیمو مردم رو اذیت کردیم تا الآن دوست تر از دشمنی مثل آمریکا پیدا نکردیم (!)

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد